ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ

Η κρίση πανικού είναι μια κραυγή του σώματος μας η οποία μιλά τη γλώσσα του άγχους του φόβου, του πανικού. Έρχεται εντελώς απρόσκλητά και ο οργανισμός μας μπαίνει σε ένα ψευδή συναγερμό με σκοπό να παλέψει εναντίων όλων αυτών των συμπτωμάτων που νοιώθουμε. Μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή χωρίς ένα φανερό λόγο, ακόμα και την ώρα που είμαστε εντελώς χαλαροί ή ακόμα και την ώρα του ύπνου.

Πολλοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μόνο μια κρίση πανικού και να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά, κάποιοι άλλοι μπορεί να έχουν επαναλαμβανόμενες κρίσεις και κάποιοι άλλοι μπορεί να έχουν ακόμα και προσδοκώμενες κρίσεις πανικού. Προσδωκόμενες είναι οι κρίσεις που συνοδεύουν μια κατάσταση και έτσι τις περιμένουμε: για παράδειγμα κάποιος μπορεί να φοβάται τους κλειστούς χώρους και κάθε φορά που βρίσκεται εκεί τότε να περιμένει ότι θα πάθει κρίση πανικού. Παρατηρείτε ότι οι γυναίκες έχουν πολύ συχνότερα κρίσεις πανικού από ότι οι άνδρες με τη διαφορά να φτάνει στα διπλάσια επίπεδα.

Το άτομο που βιώνει τα συμπτώματα πανικού έχει συχνά κάποια από τα πιο κάτω:

1. Τρέμουλο
2. Ιδρώτας
3. Πόνο στο στήθος
4. Ταχυπαλμία, έντονος κτύπος καρδιάς
5. Δύσπνοια
6. Αίσθημα ασφυξίας ή πνιγμού
7. Αναγούλες ή γαστρεντερολογικές ενοχλήσεις
8. Στεγνό στόμα
9. Κράμπες
10. Ζαλάδα, αστάθεια, τάση λιποθυμίας
11. Μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα στα χέρια
12. Ρίγος ή εξάψεις
13. Φόβος τρέλας ή θανάτου
14. Αποπροσωποποίηση

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τώρα;
Οι κρίσεις πανικού αν και δεν έχουν ηλικία ξεκινούν τις περισσότερες φορές στο τέλος της εφηβείας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι άλλες ηλικίες την αποκλείουν. Οι λόγοι που μας οδηγούν σε μια τέτοια κρίση μπορεί να είναι μια μεταβατική περίοδος της ζωής μας (για αυτό ίσως η εφηβεία να είναι η πιο συχνή ηλικία που συναντούμε τις κρίσεις πανικού), η αλλαγή από το σχολείο στο πανεπιστήμιο ή ακόμα πιο έντονα το τέλος των σπουδών και η έναρξη μιας καινούργιας φάσης της ζωής μας στο εργασιακό μας πλέον περιβάλλον. Η απώλεια οποιασδήποτε μορφής (θάνατος κάποιου δικού μας ανθρώπου, απώλεια δουλειάς, γάμου, σχέσης). Μπορεί ακόμα να συνοδέψει μια ιδιαίτερα χαρούμενη φάση της ζωής μας που χαρακτηρίζεται όμως από έντονο άγχος και από αλλαγή/ές όπως ο γάμος, η γέννηση ενός παιδιού, η αλλαγή τρόπου ζωής. Μπορεί φυσικά οι κρίσεις πανικού να οφείλονται σε κάτι που ανήκει στο παρελθόν το οποίο δεν διαχειρηστίκαμε ποτέ και επιστρέφουν πλέον τα ερεθίσματα και τα συμπτώματα αλλά όχι η κατάσταση.

Παρόλα αυτά οι λόγοι μπορεί να μην οφείλονται πάντα σε ψυχολογικούς παράγοντες μπορεί να συνοδεύουν τον υπερθυρεοειδισμό, την υπογλυκαιμία, την υπερβολική χρήση καφεΐνης, αλκοολ, ή άλλων διεγερτικών ουσιών ίσως ακόμα και να οφείλονται στην διακόπτη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής. Οι έντονες αρνητικές σκέψεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν κάποιο από τα σωματικά ερεθίσματα και να ακολουθήσει μετά ολόκληρος ο κύκλος μιας κρίσης πανικού.

Είναι σημαντικό να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μας και να τα διαχειριζόμαστε. Ο πανικός ξεκινά με τα σωματικά ερεθίσματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω και αυτά μετά δημιουργούν σκέψεις και συναισθήματα. Δηλαδή όταν η καρδιά μου χτυπάει έντονα και γρήγορα (σωματικό ερέθισμα) τότε οδηγούμαστε σε κάποιες σκέψεις όπως: νομίζω θα πάθω ασφυξία, θα πεθάνω κλπ. και αυτό δημιουργεί το αίσθημα του φόβου που αν δεν το ησυχάσω θα καταλήξω να κάνω κύκλους γύρω από αυτά τα ερεθίσματα - σκέψεις - συναισθήματα, μόνο που κάθε επόμενος κύκλος θα είναι πιό έντονος.

Φυσικά και υπάρχει θεραπεία γύρω από τις κρίσεις πανικού. Το πρώτο κομμάτι είναι η αποκάλυψη της κρίσης. Αυτό σημαίνει να αποκλείσουμε αρχικά όποια παθολογικά προβλήματα κάνοντας τις απαραίτητες εξετάσεις. Μετά είναι σημαντικό να καταλάβουμε ακριβώς πώς λειτουργεί μια κρίση πανικού ούτως ώστε να σταματήσει να είναι τόσο τρομακτική. Η γνώση επίσης των γιατί δημιουργούνται αυτά τα σωματικά ερεθίσματα μπορεί να μας βοηθήσει. Στη ψυχοθεραπευτική διαδικασία σκοπός μας είναι να φανερώσουμε και ταυτόχρονα να διαχείριστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας δημιουργούν τον πανικό. Τί στη ζωή μας (τώρα ή στο παρελθόν), μας προκαλεί ή μας έχει προκαλέσει τόσο στρες που αναγκάζει το σώμα μας να μπαίνει σε θέση τόσο έντονης μάχης με αποτέλεσμα τον πανικό; Σημαντικό στη θεραπεία είναι να ασχοληθούμε με τις παγίδες στις οποίες μπαίνουμε και σκεφτόμαστε τόσο αρνητικά που καταλήγουμε σε "αδιέξοδα" ή "λαβύρινθους". Τέλος χρήσιμο είναι να μάθουμε κάποιες τεχνικές χαλάρωσης, αναπνοές και ασκήσεις καθοδηγούμενης φαντασίας που μπορούν να μας βοηθήσουν να χειριστούμε τον φόβο αφού πρώτα τον συνδυάσουμε με την σωστή γνωστική διαδικασία και το αίσθημα χαλάρωσης.

Θα ήθελα να κλείσω με το ότι κανείς δεν έχει πάθει κάτι από την κρίση πανικού και την προτροπή για τη διαχείριση της και όχι τον εγκλωβισμό μας σε αυτήν. Οι κρίσεις πανικού ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ και δεν υπάρχει ανάγκη, λόγος ή αιτία να μένουμε παγιδευμένοι σε αυτές!