Είναι εξάντληση αυτό που νοιώθω;

Είναι φορές που το σώμα μας προσπαθεί να μας μιλήσει και να μας πει πράγματα που πιθανόν το μυαλό μας να μην θέλει να παραδεχτεί. Όταν λοιπόν οι ρυθμοί της ζωής μας είναι αρκετά έντονοι ή όταν οι απαιτήσεις τραβούν μακριά τα όρια κούρασης εκεί μπορεί να οδηγηθούμε σε μια συναισθηματική, ψυχική και σωματική εξάντληση.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ολοκληρωτικής εξάντλησης;
Ας ξεκινήσουμε με τα πιο συνηθισμένα που αφορούν την έντονη κούραση, στη συνέχεια αισθανόμαστε κενό ή έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πάντα. Αυτό μπορεί να εκφράζεται και ως αδιαφορία (αλλά με τίποτα δεν είναι). Η έλλειψη ενδιαφέροντος συχνά συνοδεύεται από ενοχές ιδιαίτερα όταν το άτομο είναι συνηθισμένο να κάνει καλά τα όσα κάνει. Η έλλειψη συγκέντρωσης, η αδυναμία, συνεχής κούραση, αυπνίες, κακή διατροφή ή έλλειψη όρεξης, απομάκρυνση από φίλους, απομόνωση, αφηρημάδα, απογοήτευση, έλλειψη ικανοποίησης, νεύρα και μια συνεχόμενη αρνητική στάση.

Η Μαρία μας διηγείτε το πώς βίωσε η ίδια την εξάντληση:
“Tον τελευταίο καιρό αισθάνομαι αρκετά κουρασμένη και αυτό δεν γίνεται μετά τις έξι όταν τελειώνω τη δουλειά αλλά συνέχεια. Από το πρωί που ξυπνώ πριν καν σηκωθώ από το κρεβάτι η πρώτη μου σκέψη είναι: “μα πώς γίνεται να ξημέρωσε….. αφού ακόμα δεν ξεκουράστηκα”. Κατά την διάρκεια της μέρας η δική μου ανάγκη να είμαι υπεύθυνη στη δουλειά μου, να είμαι παραγωγική και αποτελεσματική με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο εξαντλημένη και κατά τη διάρκεια τις μέρας αλλά πολύ περισσότερο όταν γυρίζω στο σπίτι.

Τελευταία μου συμβαίνει και κάτι άλλο που δεν συνέβενε πριν λίγο καιρό. Δεν μπορώ καν να κοιμηθώ. Ενώ περιμένω να βρω χρόνο για να πάω στο κρεβάτι μου όταν οι δείχτες του ρολογιού μου δείχνουν ότι είναι ώρα να πάω για ύπνο και ενώ το σώμα μου δεν κουνιέται από την κούραση, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Κάποτε λέω στον εαυτό μου να πάω στο κρεβάτι και όταν πάω θα κοιμηθώ αλλά ακόμα και όταν πάω στο κρεβάτι μου οι σκέψεις, τα όνειρα, τα πάντα μου φταίνε. Το κρεβάτι, το μαξιλάρι, τα πάντα.
Δεν άργησαν όμως αρκετά ήρθαν και άλλα. Η ανάγκη μου για ησυχία γινόταν όλο και μεγαλύτερη και η επιθυμία μου να βγαίνω με φίλους, να μιλώ στο τηλέφωνο, να καλώ κόσμο σπίτι μου γινόταν μικρότερη. Ήθελα να μείνω μόνη μου, να απομονωθώ.
Ξεκίνησα να κλαίω αρκετά συχνά, χωρίς πραγματικό λόγο, αλλά σίγουρα οι σκέψεις μου με έκαναν να νοιώθω όχι αυτή τη θλίψη που μπορεί να έχουμε όταν έχουμε μια κουραστική μέρα ή όταν κάτι σε μια συζήτηση δεν πάει καλά. Κάτι λίγο περισσότερο από αυτό, ένοιωθα σύγχυση και θλίψη, κούραση νομίζω κατάθλιψη. Και ξέρετε τί άλλο? Οι σκέψεις στο κεφάλι μου έπαιρναν φωτιά. Όλα τα σκάλιζα, όλα τα έψαχνα, όλοι μου έφταιγαν.

Στο τέλος με τόση σκέψη μου αισθάνομαι ένα τεράστιο Θυμό! Αυτή τη φορά όμως μου λείπει η ικανότητα να φτιάξω ένα σχέδιο διαχείρισης της κατάστασης. Στην αρχή ήταν απλά ένταση. Με τους φίλους τους συναδέλφους, με τους ανθρώπους που έβλεπα συχνά. Μέχρι που μια φίλη μου είπε τι έπαθες και μιλάς έτσι τελευταία? Δεν είχα συνηδητοποιήσει μέχρι τότε ότι μιλούσα με θυμό. Όμως μετά από λίγες μέρες αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο. Στην αρχή όταν κάτι δεν μου άρεσε μούτρωνα αυτόματα, απέφευγα να απαντήσω σε ότι με θύμωνε και μετά ξεκίνησαν τα ξεσπάσματα! Εκεί κατάλαβα ότι μάλλον κάτι μου συμβαίνει.

Αποφάσισα να ακούσω λίγο τον εαυτό μου και τώρα που μπορώ να παραδεχτώ αυτά που μου συνέβησαν μπορώ να πω ότι το σώμα μου εδώ και καιρό φώναζε ότι ήθελε ξεκούραση. Μια συνεχόμενη ανησυχία στο μυαλό και στο σώμα μου. Είχα συνέχεια ένταση, το σώμα μου ήταν τόσο πιεσμένο που το ένοιωθα σφιγμένο. Λίγο πριν αποφασίσω να κάνω κάτι για αυτό ξεκίνησα να έχω και πανικούς. Αυτό το αίσθημα για το οποίο είχα ακούσει αρκετές φορές όμως δεν πίστευα ότι μπορεί να συμβεί σε εμένα.
Όσο για τη δουλειά που τόσο με ενδιέφερε παλιά τώρα πια αδιαφορώ. Οι συνάδελφοι δεν ξέρω αν το έχουν προσέξει αλλά πάντα το γραφείο μου είναι γεμάτο με χίλια πράγματα. Οι απαιτήσεις συνεχίζουν να είναι πολλές και κανείς δεν καταλαβαίνει ότι δεν είμαι καλά. Αυτό με νευριάζει ακόμα περισσότερο. Η αδιαφορία των πάντων.»

Αυτά μαζί με το αίσθημα του αβοήθητου, του ανθρώπου που δεν μπορεί να θέσει στόχους, η απογοήτευση, η έλλειψη απόλαυσης, η απάθεια και τέλος η έλλειψη παραγωγικότητας μπορούν να περιγράψουν τέλεια το σύνδρομο εξάντλησης. Αν βρίσκετε τον εαυτό σας να έχει κάποια από τα περισσότερα από τα πιο πάνω συμπτώματα τότε μην το καθυστερήσετε κάντε κάτι αμέσως! Αν διερωτάστε τι μπορείτε να κάνετε απλά φροντίστε τον εαυτό σας. Κάντε τον εαυτό σας να νοιώσει ιδιαίτερος, δώστε του αυτά που του στερείτε συνήθως και οπωσδήποτε ψάξτε μέσα στη ζωή σας αν κάποια από αυτά που κάνετε συχνά ή καθημερινά σας κουράζουν! Πηγαίνετε για λίγο διακοπές και κάντε αυτό που εσείς θέλετε. Αν θέλετε να περπατήσετε στη φύση μπορείτε, αν θέλετε να χαλαρώσετε στην παραλία κάντε το, αν πάλι θέλετε να μείνετε στο δωμάτιο για να ξεκουραστείτε μπορείτε να το κάνετε και αυτό! Ίσως ο τρόπος ζωής σας να χρειάζεται κάποιες αλλαγές! Αγάπη και φροντίδα για τον εαυτό μας! Την έχουμε όλοι ανάγκη.